The Shins เป็นวงแรก ๆ ที่ผมรู้จักในตอนเริ่มต้นฟังเพลงอินดี้ เริ่มฟังจากอัลบัมชุดที่สอง “Chutes to Narrow” จากนั้นจึงหาอัลบัมแรก “Oh, Inverted World” มาฟัง ทั้งสองอัลบัมนี้ถือเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของพวกเขา แต่มาผิดหวังเล็กน้อยกับอัลบัมชุดที่สาม “Wincing The Night Away” ที่ผมฟังยังไงก็ยังคงรู้สึกเฉย ๆ
Port of Morrow คือ อัลบัมชุดที่ 4 ในรอบ 5 ปีของพวกเขา The Simple Song คือเพลงที่ถูกปล่อยออกมาก่อนหน้านี้ ยอดเยี่ยมทั้งในเรื่องของการเรียบเรียงดนตรีและบันทึกเสียง เนื้อหาของเพลงกล่าวถึงสัมพันธภาพที่โรแมนติกและการดิ้นรนด้วยตัวเอง "I know that things can really get rough when you go it alone." เพลงถัดมา It's Only Life ผมชอบมากที่สุดเพลงหนึ่งในอัลบัมนี้ เป็นเพลงจังหว่ะช้า ๆ ที่สัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ลุ่มลึก เสียงร้องของ James เข้าถึงอารมณ์เพลงเป็นอย่างดี เพลงพยายามสื่อให้เรามีความหวังและมองโลกในแง่บวก “I’ve been down the very road you’re walking now, It doesn’t have to be so dark and lonesome. Take a while till we can figure this thing out and turn it back around” แนะนำเปิดเพลงนี้ให้คนที่เราปลื้มฟังให้ได้ครับ :) สำหรับใครที่ยังโหยหาบรรยากาศงานสองชุดแรก ก็พบได้จากเพลง Bait and Switch และ September อีกเพลงที่ฟังแล้วรับรองจะต้องหลงรักคือ No Way Down ฟังแล้วรู้สึกถึงความสว่างสดใส ไพเราะจับใจ อัลบัมนี้ยังเสนอความหลากหลายให้กับคนฟังอย่างเพลง Fall of ’82 ที่มีกลิ่นอายของดนตรีแจ๊ซ โครงสร้างเพลงทำได้อย่างมีชั้นเชิง เต็มไปด้วยรายละเอียดและลูกเล่น James ร้องสไตล์ falsetto อย่างยอดเยี่ยมในช่วงท้ายเพลง อีกเพลงช้าคือ 40 Mark Strasse ที่การร้องประสานเสียงเป็นตัวช่วยเพิ่มคุณค่าให้กับเพลงนี้อย่างไม่ต้องสงสัย
มีวงดนตรีหลายวงที่ดังเป็นพลุแตกจากอัลบัมแรก ๆ แต่พองานหลังๆ ของพวกเขาออกมา ก็ไม่ได้สร้างความประหลาดใจหรือได้รับการยกย่องและยอมรับแต่อย่างใด สำหรับประเด็นนี้ผมคงต้องขอยกเว้นให้กับ The Shins เพราะ Port Of Morrow คือการกลับมาอย่างสมศักดิ์ศรีของพวกเขา
งานชุดนี้คล้ายงานอัลบัมยอดเยี่ยมอื่น ๆ ที่จำเป็นต้องฟังหลายรอบ ผมใช้เวลาพักหนึ่งทีเดียวในการเข้าถึง สุดท้ายไม่ผิดหวังเลยที่เป็นเจ้าของอัลบัมชุดนี้
