Crystal Stilts เป็นวงอินดี้แนวการาจ, นอยซ์ และโพสต์พังค์จากบรูคลิน สหรัฐฯ พวกเขาปล่อยอัลบัมเดบิวชื่อ Alright of Night เมื่อปี 2008 ซึ่งได้รับการกล่าวขวัญถึงค่อนข้างมากในแวดวงดนตรีอินดี้
In Love With Oblivion คือ งานสตูดิโออัลบัมลำดับที่ 2 ของพวกเขา ปล่อยออกมาเมื่อ 11 เม.ย. ที่อังกฤษ และในวันถัดมาที่สหรัฐฯ อัลบัมนี้ประกอบด้วย 11 เพลง ซึ่งมีซิงเกิ้ล “Shake the Shackles” รวมอยู่ด้วย
เปิดอัลบัมด้วยเพลงที่มีความยาวกว่า 5 นาที อย่าง "Sycamore Tree" ผมฟังเสียงโซโลกีตาร์แล้วให้บรรยากาศเหมือนหนังสไตล์แนวคาวบอยตะวันตก เพลงมีซาวน์ของเบสเด่นชัดมาก เสียงจากคีย์บอร์ดก็ลื่นไหลเป็นช่วง ๆ ได้กลิ่นอายดนตรีย้อนยุคดีครับ // ต่อจากนั้นอัลบัมเริ่มสว่างและป๊อปขึ้นกับเพลง “Through the Floor” และ “Silver Sun” มาพร้อมจังหวะที่คึกคักขึ้น เสียงสับคอร์ดกีตาร์ให้ซาวนด์แปร่ง ๆ ที่ฝรั่งเรียกว่า “Jangle” ทำให้ทั้ง 2 เพลงน่าฟังและเท่ห์มาก ๆ// “Alien Rivers” ใส่แซมเปิลที่คล้ายเสียงของหิงห้อยในช่วงอินโทรเพลง จังหวะเพลงเนือย ๆ ซาวนด์นอยซ์ ผสมเสียงร้องรีเวิร์บหล่อน ๆ ของ Brad Hargett ทำให้เพลงนี้มีบรรยากาศมืดหม่น วังเวง ลึกลับ เป็นเพลงที่มีความยาวที่สุดในอัลบัมนี้คือกว่า 7 นาที// “Half a Moon” ชอบเสียงออร์แกนในเพลงนี้ ได้บรรยากาศของดนตรีย้อนยุค จังหว่ะของกลองทำให้เพลงมีความเป็นร็อคเพิ่มยิ่งขึ้น// “Flying into the Sun” เพลงช้าที่บางเบา เสียงของคีย์บอร์ด กีตาร์ และกลองไม่ได้ซับซ้อนอะไรมากมาย แต่ท่วงทำนองทำออกมาได้ป๊อปน่าฟัง มีความลงตัวมาก ๆ// “Shake the Shackles” ซิงเกิ้ลที่ถูกปล่อยออกมาก่อนหน้านี้ ซาวนด์กีตาร์ทั้งจังหวะริทึ่มและลีดทำออกมาได้เจ๋ง ไลน์เบสทำออกมาได้สวย ทุ้มชัดเจน จังหว่ะกลองตีได้มันส์ เพลงมีความเป็นกรู๊ฟ [Groove] ฟังแล้วต้องโยกหัวตามไปด้วยอย่างแน่นอน ถือเป็นเพลงไฮไลท์ของอัลบัมนี้เลยทีเดียว// “Precarious Stair” เพลงที่มีโครงสร้างหลวม ๆ ให้บรรยากาศผ่อนคลายลงมาหน่อย ท่อนคอรัสทำออกได้ติดหูมาก ๆ// “Invisible City” เป็นเพลงดิบ ๆ แข็ง ๆ แต่ฟังแล้วมีเสน่ห์ มีแรงดึงดูด ความโดดเด่นอยู่ที่จังหว่ะโซโลกีตาร์// "Blood Barons" เพลงที่มีความเป็นไซคีเดลิก เสียงกีตาร์และคีย์บอร์ดบาดใจเหลือเกิน// "Prometheus At Large" มีความเป็นนอยซ์ เสียงริฟฟ์ของคีย์บอร์ด จังหวะกลอง การลากเสียงกีตาร์ เสียงร้องที่แทบจะฟังไม่ออกว่าร้องเกี่ยวกับอะไร ให้บรรยากาศเหมือนพวกเขากำลังเล่นในห้องใต้ดินแห่งหนึ่งที่มืดสลัว อึมครึม
ผมฟังอัลบัมนี้แล้วนึกถึงงานของ Joy Division โดยเฉพาะเสียงร้องของนักร้องนำ Brad Hargett ค่อนข้างคล้ายเอียน เคอร์ตีส// นึกถึงงานของ Good Shoes// ฟังบางเพลงก็ทำให้นึกถึงงานของ The Fresh & Onlys// นึกถึงงานของ The Velvet Underground // เป็นอัลบัมที่ดิบ หม่น มีความเป็นการาจ นอยซ์ ได้กลินอายดนตรีป๊อปยุค 60 และ 70 เป็นงานที่มีความเป็นเอกภาพ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน มีความสมดุล ตรงไปตรงมา ฟังแล้วรู้สึกว่าพวกเขามีความมั่นใจในสิ่งที่พวกเขาทำสำหรับอัลบัมนี้ 8.5 คะแนน