Women ประกอบด้วยสมาชิก 4 คน คือ 1. Patrick Flegel-ร้องนำและกีตาร์ 2. Matt Flegel-เบส 3. Chris Reimer-กีตาร์ และ 4. Michael Wallace-กลอง พวกเขาเป็นวงอาร์ตร็อค [บางคนเรียกซาวนด์พวกเขาว่าโพสต์เวฟ หรือโพสต์พังค์ก็มี] มาจากเมืองคาลการี แคนาดา ปัจจุบันมีอัลบัมเต็ม 2 ชุดคือ 1. Women [2008] และ 2. Public Strain [2010]
วันนี้ผมจะพูดถึงอัลบัมล่าสุดชุดที่ 2 ของพวกเขา "Public Strain" อัลบัมมีด้วยกันทั้งหมด 11 เพลง เสียงร้อง กีต้าร์ เบส และกลองค่อนข้างมีรายละเอียดพอสมควร ซาวนด์ในอัลบัมจะอบอวนไปด้วยเสียงกีตาร์ที่ฝรั่งเรียกว่าแจนกลี [[Jangly] -ผมพยายามหาคำไทยมาอธิบายคำนี้ แต่ไม่รู้จะใช้คำไหนดี เอาเป็นว่าต้องลองฟังซาวนด์กีตาร์ในงานนี้เองนะครับ] เสียงก้องกังวาล [Reverb] โดรน [Drone] และนอยส์ [noise] ให้บรรยากาศออกไปในโทนสีเทา มีความเป็นส่วนตัวสูง ซาวนด์ดนตรีแม้ไม่เหมือนงานชุด The Velvet Underground & Nico [1960] เปี๊ยบ แต่ก็ให้อารมณ์ใกล้เคียงกัน ออกไปทางเงียบเหงา อึมครึม สลัว และเยือกเย็น บางครั้งผมฟังไป จู่ ๆ ก็นึกถึงงานของ Joy Division ขึ้นมา หากเป็นวงรุ่นใหม่ก็ให้นึกถึงซาวนด์เพลงของวง Woods ผสมบรรยากาศงานชุดที่ 2 ของ Sigur Ros อย่าง Agaetis Byrjun อัลบัมนี้ไม่แนะนำสำหรับคนที่ชอบงานดนตรีประเภทเข้าถึงง่าย มีซาวนด์ดนตรีที่สะอาด เมโลดี้ติดหู แต่หากใครกำลังมองหางานที่มีซาวนด์แบบทดลอง ล้ำยุค สร้างสรรค์ ไอเดียบรรเจิด และมีโปรดักชั่นที่ยอดเยี่ยม อัลบัมนี้คือคำตอบ ไม่แนะนำให้ฟังแซมเปิ้ล [Sample] ของแต่ละเพลง เพราะจะทำให้รู้สึกว่าซาวนด์ค่อนข้างรกหู จนอาจตะโกนว่า "What the hell?" เหมือนบัตเลอร์ในงานแกรมมี่ย์ได้ [เพียงแต่อารมณ์ต่างกัน] ควรตั้งใจฟังให้จบแต่ละเพลง เพราะแต่ละเพลงมีรายละเอียดในโครงสร้างเพลงพอสมควร หามุมเงียบสงัด หรือหลังเที่ยงคืนเป็นต้นไป เริ่มต้นด้วยเพลง "Narrow with the Hall" กับ "Eyesore" ก่อน [โหลดฟรีทั้ง 2 เพลง โดยคลิกลิงค์ชื่อค่ายด้านบน]
เอาไปเลย 9 เย้+++
